کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده بود و با چشم غیرمسلح دیده می‌شود. نام‌گذاری: ژوپیتر، برگرفته از نام خدای خدایان در اساطیر رومی قطر: ۱۳۹٬۸۲۲ کیلومتر سال: ۱۱٫۹ سال زمینی روز: ۹٫۸ ساعت زمینی تعداد قمرها: ۹۵
سیاره مشتری پنجمین سیاره از نظر فاصله تا خورشید و بزرگ‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است. این غول گازی جرمی دو برابر کل سیاره‌های دیگر منظومه‌ی شمسی دارد.
ابرهای چرخان مشتری به خاطر ترکیب انواع مواد مثل آمونیاک یخی، کریستال‌های آمونیوم هیدروسولفید و یخ‌آب و بخار، رنگارنگ هستند. یکی از شاخصه‌های معروف مشتری در ابرهای چرخان آن، لکه‌ی سرخ بزرگ است که بیش از ۱۶ هزار کیلومتر قطر دارد و آن‌قدر بزرگ است که می‌تواند تقریباً سه زمین را ببلعد.
سیاره‌ی مشتری همچنین دارای قوی‌ترین میدان مغناطیسی و ۹۵ قمر است که از معروف‌ترین آن‌ها می‌توان به گانیمید، آیو، کالیستو و اروپا اشاره کرد که با عنوان قمرهای گالیله هم شناخته می‌شوند.
کشف: برای یونانیان باستان شناخته شده بود و با چشم غیرمسلح در آسمان شب دیده می‌شود. نام‌گذاری: ساترن، برگرفته از نام خدای کشاورزی در اساطیر رومی قطر: ۱۲۰٬۵۰۰ کیلومتر سال: ۲۹٫۵ سال زمینی روز: تقریبا ۱۰٫۵ ساعت زمینی تعداد قمرها: ۱۴۵ قمر
سیاره زحل ششمین سیاره از نظر فاصله با خورشید به خاطر سیستم حلقه‌ی عظیم و درخشانش معروف است. گرچه زحل تنها سیاره‌ی حلقه‌دار منظومه‌ی شمسی نیست. وقتی گالیله برای اولین بار در اوایل سده‌ی ۱۶۰۰ میلادی به بررسی زحل پرداخت، تصور می‌کرد این سیاره جرمی با سه بخش است: یک سیاره و دو قمر بزرگ در دو سمت. او نمی‌دانست در حال دیدن سیاره‌ای حلقه‌دار است. بیش از ۴۰ سال بعد کریستین هویگنس وجود حلقه‌های زحل را ثابت کرد.
حل هم مانند سیاره‌ی مشتری، غولی گازی و کم‌چگالی‌ترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی است. این سیاره همچنین دارای تعداد زیادی قمر است که بر اساس آخرین آمار تعداد آن‌ها به ۱۴۵ عدد می‌رسد. با این تعداد قمر، زحل پادشاه قمرهای منظومه شمسی محسوب می‌شود. انسلادوس، یکی از قمرهای زحل پوشیده از اقیانوسی یخی است که به گفته‌ی ستاره‌شناسان می‌تواند هدف امیدبخشی برای حیات فرازمینی باشد.
حلقه‌های زحل عمدتاً از یخ و سنگ تشکیل شده‌اند و دانشمندان هنوز درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری آن‌ها اطمینان ندارند.
صفحه قبل صفحه بعد