کشف: سال ۱۷۸۱ توسط ویلیام هرشل (قبل از این تاریخ مردم تصور می‌کردند اورانوس یک ستاره است). نام‌گذاری: مظهر بهشت و نام یکی از خدایان در اساطیر یونانی قطر: ۵۱٬۱۲۰ کیلومتر سال: ۸۴ سال زمینی روز: ۱۸ ساعت زمینی تعداد قمرها: ۲۷
سیاره اورانوس، هفتمین سیاره از نظر فاصله با خورشید است که ویژگی‌های عجیب و منحصر‌به فردی دارد. ابرهای اورانوس از هیدروژن سولفید تشکیل شده‌اند که همان ماده‌ی شیمیایی عامل فاسد شدن تخم مرغ و بوی بد آن است. در درجه‌ی دوم اورانوس مانند زهره از شرق به غرب به دور خود می‌چرخد اما برخلاف زهره یا هر سیاره‌ی دیگری استوای آن عمود بر مدارش است و می‌توان گفت به پهلو می‌چرخد.
به عقیده‌ی ستاره‌شناس‌ها، جرمی دو برابر زمین در حدود ۴ میلیارد سال پیش با اورانوس برخورد کرده و انحراف محوری شدید اورانوس را به وجود آورده است. این انحراف به فصل‌هایی کرانی با طول مدت حداقل ۲۰ سال می‌انجامد، به طوری که نور خورشید به مدت ۸۴ سال به یک قطب اورانوس می‌تابد.
به نظر می‌رسد برخورد یادشده مقداری از سنگ و یخ اورانوس را به مدارش منتقل کرده و این سنگ و یخ‌ها بعدها قمرهای اورانوس را تشکیل دادند. متان موجود در جو اورانوس عامل اصلی رنگ سبزآبی آن است. اورانوس ۱۳ مجموعه حلقه دارد.
سیاره‌ی اورانوس همچنین رکورد سردترین دمای ثبت شده در منظومه‌ی شمسی یعنی منفی ۲۲۴٫۲ درجه‌ی سانتی‌گراد را از آن خود کرده است. دمای میانگین اورانوس به منفی ۱۹۵ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد.
کشف: ۱۸۴۶ نام‌گذاری: نپتون، برگرفته از نام خدای آب و دریا در اساطیر رومی قطر: ۴۹٬۵۳۰ کیلومتر سال: ۱۶۵ سال زمینی روز: ۱۹ ساعت زمینی تعداد قمرها: ۱۴
سیاره نپتون هشتمین و دورترین سیاره از خورشید است. دمای میانگین نپتون در قسمت ابرهای فوقانی به منفی ۲۱۰ درجه‌ی سانتی‌گراد می‌رسد. این سیاره تقریبا هم‌اندازه با اورانوس است و به خاطر بادهای قوی مافوق‌صوت شهرت دارد.
نپتون اولین سیاره‌ای بود که با استفاده از ریاضیات کشف شد. یوهان گاله، ستاره‌شناس آلمانی از محاسبات ریاضی برای یافتن نپتون با تلسکوپ استفاده کرد.
نپتون تقریبا ۱۷ برابر سنگین‌تر از زمین است و هسته‌ای سنگی دارد. ترکیب اصلی نپتون، آب، متان و آمونیاک است که این هسته‌ی سنگی را احاطه کرده‌اند. سرعت بادهای نپتون به ۲۰۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. این سیاره همچنین ۱۴ قمر دارد.